Toen ik dertien was, ontmoette ik mijn beste maatje en leermeester: Karel. Hij leek aan de buitenkant rustig en braaf, maar ik voelde al snel dat er iets miste. Zijn “rust” was eigenlijk een muur – een manier om zich af te sluiten van echte verbinding. Ik ging op zoek naar manieren om hem te helpen zich open te stellen en leerde alles over subtiele stresssignalen en hoe belangrijk het is om te luisteren naar wat een paard écht nodig heeft. Gaandeweg groeiden we naar elkaar toe, en de band die we nu hebben is sterker dan ik ooit had durven dromen. In de loop van de tijd heb ik met Karel van alles gedaan: dressuur, springen, crossen, tuigloos rijden, veel grondwerk. Recent heb ik hem zelfs beleerd voor de menwagen.

Door de jaren heen heb ik met veel verschillende paarden mogen werken. Ik heb zo veel mogelijk kennis opgedaan. Zo heb ik in IJsland en Zuid Duitsland op  paardenbedrijven gewerkt (zie kopje opleidingen/ervaring). Al gauw ontdekte ik mijn passie: het werken met paarden die een uitdaging vormen in de omgang. Deze paarden helpen om weer vertrouwen te krijgen in de samenwerking met mensen vind ik fantastisch. De paarden krijgen weer vertrouwen in hun eigen lichaam en stellen zich opnieuw open om te kunnen leren.

Ik werk volgens de principes van Natural Horsemanship en de Klassieke Rijkunst, om het paard zowel mentaal als fysiek in balans te brengen. Ook maak ik regelmatig gebruik van positieve bekrachtiging in mijn trainingen. Mijn aanpak is altijd afgestemd op het individuele paard – wat voor het ene paard werkt, is voor het andere misschien minder geschikt.